Καφεδακιου αναγνωσμα Νο 41:Για τον Νικολα η"Με αρωμα Εξαρχειων"

Νικολας Ασιμος

Σαν σημερα φευγει απο την ζωη ο Νικολας.Ποιος Νικολας?
Α,μα οταν λεμε Νικολας εννοουμε Ασιμος.

Ηταν 17 Μαρτιου 1988 οταν αφηνε την τελευταια του πνοη....

Σημερα λοιπον θα διαβασουμε αλλα και θα ακουσουμε Νικολα Ασιμο....

Ετσι για να τιμησουμε τη μνημη του Νικολα αλλα και για να"την δουμε"διαφορετικα!


Α)Μηχανισμος

Μηχανισμός
Με πείσανε να γίνω ρεβιζιονιστής
Και να γυρίσω δίσκο
Θα ‘ρθει όμως καιρός που κι εσύ θε να πειστείς
Πως έτσι δεν τη βρίσκω.

Τι θα κάνω ήτανε γραφτό
Θέλω δεν το θέλω, ότι τραγουδώ
Να το πουλώ να ζήσω
Όταν πάω στον παραγωγό
Πρέπει να βολέψω έτσι το γραφτό
Να του γυαλίσει, για να το πουλήσει
Να ‘χει σαλέπι, για να σας αρέσει
Να έχει θέμα με έρωτα και αίμα
Να είναι λόγια, λόγια κομπολόγια
Να σας καλοκαρδίσω
Για να σας γαλουχήσω.

Κι από χρέος συναδελφικό
Να χαμογελάω στο κοινό
Να του σαλεύω για να το μερεύω
Να του σφυρίζω να το νανουρίζω
Να το φουντώνω να το ξεφουσκώνω
Και στην κομμούνα να είμαι οπορτούνα
Για να σας εκτονώνω
Με πλαίσιο το νόμο.

Δουλειά σου είναι μούπανε να κρύβεις τα τρωτά
Των καθιερωμένων
Για να διατηρήσουμε τα οικονομικά
Των ευαρεστημένων.

Σιγουριά και δόξα τω θεώ
Τα καλά στον καπιταλισμό
Είναι πως έχει βίδα.

Άμα πιάσεις το μηχανισμό
Από τ’ αυτιά τον πιάνεις το λαγό
Τον Πελοπίδα τρως με μια τσιμπίδα
Στην Παρθενόπη χαρίζεις ένα τόπι
Και με τα χρόνια γυρνάς ες τα σαλόνια
Ξεχνάς ποια μάνα σε γένναε στο κλάμα
Και του εργάτη καβάλλησες την πλάτη.
Μα θε να πει Αμάν πια
Και πας ες τα κομμάτια
Και άει στα κομμάτια.

Β)Σαν στα παραμυθια

Σαν στα παραμύθια
Θυμήσου τότες που θυμάμαι που σε συναντούσα στο σταθμό 
Κι ερχόσουν τότες που κοιμόμουν φύσαγε τ’ αγέρι σιγανό.

Ερχόσουν και με συναντούσες 
Ω ψυχή μου πόσο, πόσο μ’ αγαπούσες 
Ερχόμουν και σε συναντούσα 
Ω ψυχή μου πόσο, πόσο σ’ αγαπούσα.

Για σκέψου τώρα που φοβάμαι πως τσαλαβουτάμε στον αφρό 
Στολίσου κι ας μην καρτεράμε χάσαμε το τραίνο για καιρό.

Ω ψυχή μου να μην το ξεχάσεις 
Με δύο γιασεμιά σου πέφτει πρέπει να με θάψεις 
Ω ψυχή μου να μην το ξεχάσω 
Με δύο γιασεμιά μου πέφτει πρέπει να σε θάψω.

Και θα ζούμε σαν τα παραμύθια 
Μαρμαρώνω ρώνω ρώνοντας ρεβύθια 
Και θα ζούμε σαν τα παραμύθια 
Μαρμαρώνω ρώνω ρώνοντας ρεβύθια… 
Και θα ζούμε σαν τα παραμύθια 
Μαρμαρώνω ρώνω ρώνοντας ρεβύθια 
Και θα ζούμε σαν στα παραμύθια 
Μαρμαρώνω ρώνω ρώνοντας ρεβύθια…

Γ)Να μην αρχισεις να ξεφτας

Να μην αρχίσεις να ξεφτάς
Σ’ έντυσα με τα πλουμιά σου πολυκαιρισμένο 
Σαν πολλά τα όνειρα τα χρόνια που προσμένω 
Πάντα γύρα στην καρδιά μου σ’ έχω φορεμένο 
Ντύμα μου και βήμα μου και σε κρατώ κρυμμένο 
Φύτρα μου και μνήμα μου κι ακόμα περιμένω.

Να μην αρχίσεις να ξεφτάς βλαστάρι μου θρεμμένο 
Είσ’ η στερνή παρηγοριά για με τον κουρασμένο 
Είσ’ η στερνή αναπνοή τα χρόνια που σωπαίνω.

Θα σε πάρω και να πάμε μακρυά στα ξένα 
Ίσως έτσι και ξεκόψεις ταίρι από μένα 
Μα και πια δεν θα μπορώ να ζω χωρίς εσένα 
Προτιμώ τα στήθεια μου να τα ‘χω ματωμένα 
Κι ας μη λαλάει πετεινός για μας τ’ αδερφωμένα.

Να μην αρχίσεις να ξεφτάς βλαστάρι μου θρεμμένο 
Είσ’ η στερνή αναπνοή τα χρόνια που σωπαίνω 
Είσ’ η στερνή αναπνοή τα χρόνια που σωπαίνω.


Αυριο:Καφεδακιου αναγνωσμα με αρωμα Σαρακοστιανο!

2